Proteazy i nowotwór
Enzymy proteolityczne potrafią trawić inne białka i makrocząsteczki, a zatem mogą wpływać na degradację macierzy i inwazję komórek nowotworowych poprzez kaskady proteolityczne, odgrywając różne role w inwazji nowotworowej, migracji i angiogenezie. Zgromadzone dane świadczą o tym, że proteazy biorą również udział w mechanizmach regulacyjnych wpływających na środowisko zewnątrzkomórkowe oraz na sposób, w jaki komórki reagują na swoje środowisko. Za pośrednictwem tego mechanizmu kontrolują rozwój komórek rakowych, formowanie nowych naczyń krwionośnych w obrębie guza, a także zdolność układu odpornościowego do wykrywania nowotworu. Geny proteazy i ich naturalne inhibitory nazywane są łącznie degradomem. Uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu Cancerdegradome badali degradom w celu wskazania cząsteczek pod kątem projektowania nowych leków. Do celów projektu należało również zdobycie dogłębnej wiedzy na temat patofizjologicznej roli proteaz i pokrewnych cząsteczek, a także wykorzystanie tych informacji do opracowania technologii profilowania molekularnego i biomarkerów postępu choroby. Zasadniczym osiągnięciem projektu było zidentyfikowanie pełnego zestawu genów proteazy u ludzi i zwierząt. Porównanie międzygatunkowe wykazało, że pewne geny proteaz są bardzo konserwatywne, podczas gdy inne dostosowały się na drodze adaptacji gatunkowej do nowych warunków stresowych i środowiskowych. Pomimo tego, że dokładne współzależności genów proteazy nie są jeszcze do końca objaśnione, zespół projektu Cancerdegradome ujawnił złożoność receptorów, inhibitorów i zewnątrzkomórkowych substratów proteazy. Sekwencjonowanie całego genomu i badania asocjacji choroby wskazały na wiele zaburzeń, których korzenie tkwią w defektywnych genach degradomu. Oczekuje się, że generacja szczególnych modeli zwierzęcych typu knock-out pozwoli zrozumieć rolę tych genów w chorobie genetycznej.
