Badania procesu integracji genów
Wprowadzanie genów do genomu zachodzi przypadkowo lub w sposób ukierunkowany, w rezultacie rekombinacji homologicznej. Ta druga metoda umożliwia wprowadzanie do określonych miejsc chromosomu lub usuwanie z nich konkretnych sekwencji DNA. Pojawienie się technologii sekwencjonowania genomu i dostępności danych genomicznych różnych gatunków znacząco ułatwiło stosowanie integracji genów. Pomimo możliwości stosowania transgenezy w terapii genowej, dokładne mechanizmy regulujące ten proces nie są do końca znane. W tym kontekście celem finansowanego ze środków UE projektu "Kontrolowanie integracji genów: warunek niezbędny dla analizy genomu i terapii genowej" (Geninteg) było zbadanie rekombinacyjnej integracji genów w szeregu organizmów modelowych. Naukowcy sugerują, że skoro mechanizmy naprawy DNA zachowują konserwatyzm ewolucyjny, to porównawcze badania genomiczne powinny doprowadzić do poznania konserwatyzmu ewolucyjnego integracji genów. Uczestniczący w projekcie naukowcy badali, dlaczego ukierunkowana integracja zachodzi w sposób skuteczny w niektórych komórkach eukariotycznych, a w innych nie, oraz analizowali swoiste dla miejsc właściwości integracji adenowirusów (AAV). Zebrane podczas badań dane wykorzystano do zwiększenia wydajności ukierunkowanej integracji genów poprzez modyfikacje konstruktów i ich transportu do jądra komórkowego oraz poprzez regulację ekspresji transregulacyjnych czynników rekombinacyjnych. Ponieważ celowanie genowe jest jedynym środkiem pozwalającym precyzyjnie modyfikować genom komórek, oczekuje się, że zgromadzona w ramach projektu Geninteg wiedza i zasoby przyczynią się do rozwoju technik integracji genów różnych gatunków roślin i zwierząt. Przyszłe inwestycje w stworzenie technologii kontrolowanej integracji będą miały znaczące konsekwencje nie tylko w kontekście badań podstawowych, ale także projektowania leków, biotechnologii i medycyny.