Opieka zdrowotna bez granic
Projekt "European cross border care collaborations short title: CrossEurope" (EUCBCC) miał na celu zbadanie dziewięciu następujących aspektów transgranicznej opieki zdrowotnej: kompetencje pracowników służby zdrowia, szlaki leczenia, zawartość i zakres rejestrów medycznych, recepty, tworzenie raportów jakości opieki zdrowotnej, w tym opieki długoterminowej, współpraca pomiędzy szpitalami, medycyna zdalna, stomatologia i doniesienia w mediach. W badaniu analizowano też istniejącą współpracę międzynarodową, aby ocenić kwestie praktyczne i związane z nią problemy. Badacze korzystali z szeregu modeli jakościowych i ilościowych w celu pozyskiwania informacji. Obejmowały one ankiety, badania metodą delficką, wywiady przeprowadzane anonimowo i grupy fokusowe. Badania przeprowadzili eksperci z 13 instytucji partnerskich z 11 krajów. Wyniki ukazały, że relatywnie niewielu pacjentów stara się o opiekę zdrowotną za granicą. Nawet dobrze zorganizowane placówki, jak klinika stomatologiczna na Węgrzech obsługująca pacjentów z Węgier i Austrii, obsługuje ograniczoną liczbę obcokrajowców. Jest tak też w przypadku Francuzek decydujących się na poród w Belgii i turystów korzystających z dializy we Włoszech. Wprawdzie poziom satysfakcji pacjentów był wysoki, jednak brak danych sprawiał, że trudno było oszacować ilościowo skalę tego zjawiska. Obserwuje się natomiast znaczącą mobilność międzynarodową pracowników służby zdrowia. Problem stanowi jednak zróżnicowanie standardów szkolenia w poszczególnych krajach. Kolejnym problemem są też różnice w stosowanych wytycznych. Zdarza się na przykład, że wszystkie kraje przestrzegają określonych wytycznych klinicznych, nie prowadzą jednak usystematyzowanego gromadzenia danych. W rezultacie trudno określić, jak często wytyczne są przestrzegane. Obszary, na których system działa dobrze, to bezpieczeństwo pacjenta i wydawanie recept. Ograniczona liczba wydawanych recept umożliwia farmaceutom odnalezienie tej właściwej. Na innych obszarach wymagane są usprawnienia systemu prawnego, aby transgraniczna opieka była prowadzona skutecznie. Wymagane są na przykład przepisy na poziomie ogólnoeuropejskim, regulujące medycynę zdalną. Konieczne też jest porozumienie na temat minimalnych wymogów dotyczących danych zawartych w epikryzie. Niniejszy projekt jest pierwszą wszechstronną analizą zjawiska mobilności pacjentów i pracowników służby zdrowia w obrębie Unii Europejskiej. Wyniki projektu znacząco wpłyną na tworzenie polityki w tej kwestii.
Słowa kluczowe
Opieka zdrowotna za granicą, opieka transgraniczna, pracownicy służby zdrowia, szlaki leczenia, medyczny, recepta, opieka długoterminowa, usługi medyczne, bezpieczeństwo i satysfakcja pacjenta, standardy szkoleń, medycyna zdalna, wypis ze szpitala
