Dogłębne spojrzenie na unijne badania nad populacją koralowców
Pomimo podobnej wielkości i gęstości, różne regiony populacji dorosłych koralowców mogą być znacząco odmienne pod względem przyrostu i śmiertelności. Istnieje zatem potrzeba zbadania wpływu śmiertelności dorosłych osobników na wielkość i strukturę populacji w różnych siedliskach i ekosystemach. Najwybitniejsi specjaliści z Australii i Francji wzięli udział w projekcie PSICOPOPS, aby podjąć się tego zadania. Naukowcy zajmowali się kilkoma siedliskami położonymi w trzech regionach: australijskiej Wielkiej Rafie Koralowej, Nowej Kaledonii oraz Polinezji Francuskiej. W ramach badań analizowano przyrost, śmiertelność młodych osobników oraz rozrost kilku odmian koralowców o rożnych wariantach historii życiowej. Procesy zachodzące przed osadzeniem koralowca to między innymi wybór siedliska przez larwy, śmiertelność larw i procesy hydrodynamiczne, podczas gdy zjawiskami zachodzącymi po osadzeniu są konkurencja, drapieżnictwo oraz ułatwianie i zakłócanie rozrostu. Wpływ tych procesów na rozkład i wielkość dorosłych populacji pozostaje niejasny, choć jako ważny czynnik wskazano ilość nowych larw.
