Popyt na programy na rzecz zmniejszenia śmiertelności matek w Indiach
Indie charakteryzują się względnie dużą śmiertelnością matek, mimo skutecznego zmniejszania wskaźnika śmiertelności matek (MMR) o 4,5% każdego roku w okresie MDG. MMR obecnie kształtuje się na poziomie 178 przypadków na 100 000 żywych urodzeń. Aby sprostać wymogom MDG5a w ograniczeniu śmiertelności matek, Indie zainicjowały dwa państwowe programy: Janani Suraksha Yojana (JSY) w Madhya Pradesh (MP) oraz Chiranjeevi Yojana (CY) w Gujarat, oba mają za zadanie zwiększyć liczbę porodów w szpitalach. Bazowano na założeniu, że porody szpitalne są bezpieczniejsze niż te domowe, jako że szpitale dysponują wykwalifikowanym personelem i odpowiednią infrastrukturą do radzenia sobie z zagrażającymi życiu, nieprzewidywalnymi powikłaniami okołoporodowymi. Powikłania te, w przypadku braku odpowiedniego leczenia, powodują śmierć matek. W 2005 roku urodzenia szpitalne w Indiach wynosiły mniej niż 40% wszystkich. Programy zapewniają opiekę zdrowotną ciężarnym w trudnej sytuacji społeczno-ekonomicznej. JSY jest programem przekazywania kobietom pieniędzy na podstawie wypisu ze szpitala po porodzie. CY przypomina program bazujący na talonach, w ramach którego państwo płaci akredytowanym prywatnym placówkom położniczym za opiekę okołoporodową nad kobietami z mniej uprzywilejowanych grup społecznych. Programy prowadzone są już od około 10 lat. Uczestnicy projektu MATIND(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (Large scale innovative pro-poor programs focused on reducing maternal mortality in India: a proposal for impact evaluation) ocenili skuteczność tych programów na podstawie różnych parametrów. Porównali je również z programami finansowania opieki zdrowotnej dla matek z terenów wiejskich w Chinach. Uczestnicy projektu wykazali, że mimo iż program JSY pomógł stopniowo zwiększyć ilość urodzeń szpitalnych, to jakość opieki w ramach usług oferowanych kobietom wymaga uwagi. Od 15 do 50% placówek JSY ma braki w wykwalifikowanym personelu oraz nie posiada podstawowych leków, takich jak antybiotyki i inne środki, jak np. siarczan magnezu. Ocena kompetencji pracowników ujawniła znaczące braki w leczeniu powikłań położniczych na wszystkich poziomach opieki. Analiza danych nie dała dowodów na to, że zwiększenie liczby urodzeń szpitalnych w MP i innych regionach o słabych wynikach przełożyło się na zmniejszenie MMR. W Gujarat dostępność wykwalifikowanych usług EmOC była lepsza w programie CY niż w programie JSY. Może to wynikać z uczestnictwa w programie prywatnych placówek położniczych, których właścicielami są często położnicy dbający o reputację. Jednakże zaledwie 15% spełniających kryteria kobiet skorzystało na tym programie w związku z takimi problemami, jak brak wiedzy i nieprzygotowanie wymaganej dokumentacji. Ponadto prywatni położnicy często porzucali ten program ze względu na obawy dotyczące refundacji i uciążliwego wypełniania wniosków o finansowanie. Program ucierpiał również w wyniku częstych zmian twórców polityki zdrowotnej i braku ich zaangażowania. Działalność projektu MATIND pomogła w ocenie skuteczności dużych programów finansowania od strony popytu, dotyczących zdrowia matek w Indiach, i umożliwiła identyfikację ich mocnych i słabych stron. Odkrycia te są istotne dla innych programów od strony popytu, szczególnie tych dotyczących zdrowia matek.
Słowa kluczowe
Na rzecz ubogich, program dotyczący macierzyństwa, opieka położnicza w nagłych przypadkach, wskaźnik śmiertelności matek, Janani Suraksha Yojana, Chiranjeevi Yojana, MATIND
