Nauka o ludziach powstająca... automatycznie
Automatyczna interpretacja społecznych interakcji jest złożonym zagadnieniem badawczym. Przy zbytnim zbliżeniu się do zjawiska obecność badacza może działać hamująco na obiekty, oddziaływać na naturalny przebieg wymiany lub całkowicie zniechęcić osoby do jakiejkolwiek interakcji. Obserwacja z odległości wywiera dużo mniejszy wpływ, ale może powodować trudności w śledzeniu interakcji i wymiany, monitorowaniu niuansów, a nawet identyfikacji uczestników procesu. Oprócz tego, z założenia, monitorowanie złożonych interakcji w dużej grupie jest sporym wyzwaniem. Dzięki pomocy ze strony podprogramu siódmego programu ramowego UE (7PR) poświęconemu ludziom, zespół projektu ANASID ("Analysing social interactions at a distance") postawił sobie za cel analizowanie interakcji społecznych z dystansu. W ramach projektu eksperymentowano z różnymi technologiami i opracowanymi metodami, by umożliwić maszynom automatyczną analizę zachowań społecznych podczas licznych zgromadzeń ludzkich. Prace zespołu projektu ANASID koncentrowały się na opracowaniu zautomatyzowanych technik identyfikacji grup społecznych oraz osób zabierających głos w grupie, a także na próbie oszacowania społecznych aspektów zachowań grupowych. Na podstawie oryginalnych danych wideo projektu, które dla potrzeb zachowania anonimowości zostały przetworzone, aby uniemożliwić rozpoznanie twarzy, sporządzono 80 trwających 10 sekund klipów przedstawiających ludzi rozmawiających w grupie, pozycje głowy, ustawienia i mowę ciała. Aby zebrać dane dotyczące osób rozmawiających w grupach, zespół projektu ANSID zorganizował w kampusie tzw. "błyskawiczne randki". Zespół zastosował wiele środków, aby zarejestrować interakcje: dwie górne kamery rejestrujące w tym samym czasie dwie randki oraz telefony zaopatrzone w system android z zainstalowaną aplikacją umożliwiającą nagrywanie. Dzięki automatycznemu pomiarowi sposobu, w jaki osoby poruszały się na nagraniach, zespół projektu ANASID był w stanie określić, czy przejawiały sobą zainteresowanie. Niestety większość sprzętu nagrywającego dźwięk zawiodła. Aby przezwyciężyć te trudności, zespół zastosował system nagrywający oparty na bezprzewodowych mikrofonach. Został on, wraz z zakładanymi czujnikami i innym osprzętem audiowizualnym, zastosowany podczas eksperymentu na dużo większą skalę. Zespół projektu ANASID przeprowadził również inny, bardziej kontrolowany eksperyment, zakładający spotkanie się 32 nieznających się uprzednio osób. Za pomocą tych danych, zespół ANASID był w stanie wykryć, gdy ktoś zaczynał mówić, dzięki wykorzystaniu pojedynczego akceleratora zawieszonego na szyi. Zespół ANASID opracował skuteczne techniki automatycznego wykrywania rozmawiających grup wykazujące imponującą skuteczność od 87 do 92%. Zbadano również metody wykrywania mówców w grupach rozmawiających między sobą. Efekty prac w ramach projektu ANASID powinny przyczynić się do postępu badań nad interakcjami społecznymi przez umożliwienie nieinwazyjnego monitorowania dynamiki grupowej.
