Badanie zasobów żelaza w oceanie
Wszystko wskazuje na to, że dostępność Fe w oceanie może wpływać na produktywność biologiczną i tempo sekwestracji dwutlenku węgla. Jednakże źródła rozpuszczonego Fe nie zostały w pełni zbadane, co skłoniło naukowców wspieranych ze środków UE do realizacji projektu ISOMAR ("Sources and biogeochemical cycling of iron isotopes in marine environments"). Ich celem było określenie, czy źródła oceaniczne Fe, jak kominy hydrotermalne, ukazują inne sygnatury izotopów niż te ze źródeł rzecznych czy atmosferycznych Fe. Różne sygnatury izotopów mogą wiązać się z różnymi właściwościami chemicznymi. Członkowie zespołu z powodzeniem osiągnęli swój pierwszy cel, jakim było opracowanie nowej metody pomiaru izotopów Fe w wodzie morskiej. W rzeczywistości, precyzja tej nowej metody jest wystarczająca do pomiaru izotopów w głębokiej wodzie morskiej, smugach hydrotermalnych i obszarach przybrzeżnych. Część projektu obejmuje także rejs do podwodnego wulkanu Loihi na Hawajach. Pole hydrotermalne w tamtym obszarze jest przykładem środowiska, w którym biologiczne i chemiczne utlenianie Fe może występować równocześnie. Dlatego właśnie jest to doskonała lokalizacja do badania źródeł metali i cyklu biogeochemicznego. Rozpoczęto także międzynarodową współpracę, aby zbadać izotopy Fe w Zatoce Alaska i lagunie Rzeki Indiańskiej na Florydzie w Stanach Zjednoczonych. Jak dotąd wyniki wskazują, że Fe w morskich wodach przybrzeżnych ma niepowtarzalną sygnaturę izotopową w porównaniu z Fe w rzekach. Wstępne rezultaty projektu ISOMAR świadczą o tym, że izotopy Fe są cennym wskaźnikiem oceanicznych źródeł Fe. Naukowcy mają nadzieję, że działania te pomogą innym w dokładniejszej ocenie wzajemnych zależności między zmianami wynikającymi z klimatu a oceaniczną dostępnością Fe.
