Funkcjonalna rola modyfikacji histonu
DNA występuje w komórkach związanych z proteinami znanymi jako histony, będącymi formą chromatyny. Choć początkowo postrzegano je jako komponenty zaledwie strukturalne, obecnie wiadomo, że histony biorą czynny udział w metabolizmie, transkrypcji i naprawie DNA. Bardzo wiele modyfikacji histonowych zostało opisanych (metylacja, acetylacja i fosforylacja), jednak ich rola funkcjonalna jest wciąż badana. Naukowcy finansowani ze środków UE zainicjowali projekt "Role of histone modifications in dna damage response in mammals" (HISTONEDDR) , który skupia się na SCML2, niedostatecznie opisanym czytniku modyfikacji histonów. SCML2 to homolog rodziny białek Drosophila Polycomb, która tworzy kompleksy zaangażowane w represję transkrypcyjną. SCML2 wchodzi w interakcję z pozostałościami lizyny histonów H4 lub H3; modyfikacje te wiązane są z odpowiedzią na uszkodzenie DNA. Analiza eksperymentalna dwóch izoform SCML2 ujawniła różnice strukturalne i zmienione podkomórkowe wzorce lokalizacji. Wykazano, że jedna z izoform (SCML2B) reguluje progresję cyklu komórkowego poprzez bezpośredni kontakt z genami związanymi z cyklem komórkowym. Izoforma SCML2A zawiera domenę wiążącą chromatynę. Pośredniczy ona w represji genów, wykorzystując połączenie wiązania RNA, rozpoznawania metylowanej lizyny i interakcję z kompleksem Polycomb PRC1. Ponadto odkryto, że obie izoformy SCML2 wchodzą w interakcję z USP7, swoistą proteazą, która stabilizuje członków kompleksu modyfikacji histonowej PRC1, a także supresor nowotworowy p53 w warunkach stresu. Podsumowując odkrycia projektu HISTONEDDR stanowią pierwsze ogniwo między systemem Polycomb ssaków a maszynerią cyklu komórkowego. Zarówno PRC1, jak i USP7 odgrywają rolę w różnych chorobach i procesie starzenia się. Działania w ramach projektu przybliżają nas do zrozumienia mechanizmu kryjącego się za ich patologicznym oddziaływaniem.
