Zwiększenie skuteczności immunoterapii
Adoptywna immunoterapia limfocytami T polega na pobraniu limfocytów T (komórki układu odpornościowego) pacjenta, przeprowadzeniu manipulacji ex vivo, po których pobrane limfocyty zwalczają guzy i zapobiegają ich nawrotom, a następnie ponownemu wszczepieniu ich pacjentowi. Wprawdzie adoptywna immunoterapia limfocytami T jest obiecujące, jednak można byłoby zoptymalizować tę metodę poprawiając żywotność i reaktywność transferowanych limfocytów T. Limfopenia to stan, w którym poziom limfocytów we krwi jest chorobowo obniżony. Występuje on po chemioterapii lub radioterapii obejmującej całe ciało. Limfopenia może stymulować różnicowanie i aktywowanie limfocytów T, co można byłoby wykorzystać do poprawy skuteczności adoptywnej immunoterapii limfocytami T. Zdolność adoptywnie przeniesionych limfocytów T do wywoływania odpowiedzi immunologicznej jest modulowana poprzez środowisko gospodarza. Finansowany przez UE projekt T CELL HOMEOSTASIS miał za zadanie określenie parametrów, które poprawiłyby przeżycie i reaktywność adoptywnie przeniesionych limfocytów T. Naukowcy ustalili, że wywołana napromieniowaniem limfopenia zaburza namnażanie przeniesionych limfocytów T, natomiast limfopenia wywołana chemioterapią wywołuje ich masowe namnażanie. Te dane silnie sugerują, że odpowiednie uwarunkowanie zmienia środowisko gospodarza, ale limfopenia sama w sobie nie determinuje losu adoptywnie przeniesionych limfocytów T. Dalsze badania rzeczywiście dowiodły, że liczby i podtypy innych komórek odpornościowych różnią się u myszy po naświetlaniach i chemioterapii. Ponadto zaobserwowano różnice w organizacji przestrzennej tkanki chłonnej przy tych różnych środowiskach cechujących się limfopenią. Projekt T CELL HOMEOSTASIS wykazał, że sposób wywołania limfopenii i jego skutki dla różnych podtypów komórek odpornościowych ma wpływ na los adoptywnie przeniesionych limfocytów T. Wyjaśnienie tych parametrów będzie kluczowe dla dalszego rozwoju protokołów immunoterapii.
