Tradycje technologiczne od łowców-zbieraczy po rolników
W okresie po około 6200/6000 kal. p.n.e. (gdzie kal. p.n.e. oznacza wiek mierzony metoda radiowęglową z kalibracją) pierwsze udokumentowane kontakty pomiędzy zbieraczami a rolnikami miały miejsce na środkowych Bałkanach. Projekt "Technology of the last foragers and first farmers in the Balkans" (MESO-NEO TECHNOLOGY) badał wpływ tych kontaktów na różne tradycje technologiczne. Cele badań podzielono na cztery główne obszary, właściwe dla poszczególnych regionów. Pierwszym z nich było określenie elementów stanowiących tradycje techniczne, funkcjonalne i typologiczne w wykorzystaniu tkanek zwierzęcych (kości, poroże, kość słoniowa). Drugim celem było określenie, w jaki sposób lokalne tradycje epipaleolitu, mezolitu i neolitu były związane z uwarunkowaniami środowiskowymi. Obszarem zainteresowania projektu był w szczególności wpływ zmieniających się warunków klimatycznych na charakter adaptacji/specjalizacji technologicznych i funkcjonalnych. Trzecim celem było zidentyfikowanie cech technologicznych wskazujących na interakcje między lokalnymi zbieraczami a pierwszymi społecznościami rolniczymi na Bałkanach. Ostatnim celem było uzyskanie szerszej perspektywy na temat znaczenia technologii mezolitu dla zrozumienia adaptacji postglacjalnych i rozprzestrzenienia się wiedzy neolitycznej w Europie. Prace w ramach projektu obejmowały analizy techniczno-funkcjonalne różnych materiałów z wybranych miejsc mieszkalnych i pochówku. Materiały archeologiczne były przechowywane w różnych instytucjach i muzeach w Chorwacji, Czarnogórze i Serbii. Ślady zużycia i pozostałości pochodzenia archeologicznego i doświadczalnego zostały scharakteryzowane i przeprowadzono prace eksperymentalne w celu zbadania hipotez dotyczących technologii mezolitu i wczesnego neolitu rejonu Bałkanów Środkowych i wschodniego wybrzeża Adriatyku. Analizy pozostałości kultur narzędzi kościanych umożliwiły głębsze zrozumienie wpływu uwarunkowań klimatycznych. Inne analizy umożliwiły bliższe przyjrzenie się specyficznemu zastosowaniu harpunów, haczyków kompozytowych i ozdób w rejonie Bałkanów Środkowych. Działania w ramach projektu MESO-NEO TECHNOLOGY obejmowały uczestnictwo i wystąpienia na czterech konferencjach oraz kilka opracowań i rozdziałów w publikacjach książkowych.
