Replikacja wirusa na poziomie atomowym
Mimo znaczenia medycznego odry i szeroko zakrojonych kampanii szczepień nie udało się jeszcze wyeliminować tej choroby. Prace nad terapią uderzającą w kompleks replikacyjny wirusa zakończyły się niepowodzeniem z powodu braku dokładnych danych na temat struktury i tworzenia się tego kompleksu. Wirus odry jest wirusem RNA zawierającym genom, który ulega transkrypcji dzięki skoordynowanemu działaniu wirusowej fosfoproteiny P i nukleoproteiny N (NTAIL). Naukowcy pracujący w ramach finansowanego przez UE projektu VIRAL_IDP pracowali nad opisaniem struktury i mechanizmów składania białek kompleksu replikacyjnego. Coraz więcej danych wskazuje, że domena C-końcowa NTAIL jest zaburzona strukturalnie. Po związaniu fosfoproteiny P jest ona zwijana helikalnie, co całkowicie zmienia jej kształt. Aby w pełni zrozumieć podstawy molekularne tej interakcji naukowcy musieli skonstruować modele o rozdzielczości pojedynczego atomu, przedstawiające białka przed utworzeniem kompleksu replikacyjnego i po utworzeniu go. W tym celu korzystali z metod spektroskopowych, aby opisać białka, które wykazują się dużą elastycznością. Potwierdzili wcześniejsze spostrzeżenia, że NTAIL składa się z licznych struktur helikalnych, i przeprowadzili bardziej dokładną charakterystykę dynamiki wzajemnej konwersji różnych populacji. Te dane pomogą naukowcom uczestniczącym w projekcie wyjaśnić mechanizmy kontrolowania inicjacji transkrypcji i replikacji wirusa przez NTAIL. Podsumowując, prace w ramach projektu VIRAL_IDP rzuciły światło na podstawowe mechanizmy biochemiczne, które zarządzają replikacją i genomu i transkrypcją u wirusa odry. Metody charakteryzowania biofizyki wirusa odry, które opracowano podczas badania, mogą znaleźć zastosowanie też w innych badaniach.
Słowa kluczowe
Wirus odry, białka kompleksu replikacyjnego, NTAIL, zaburzenia strukturalne, genom
