Inhibitory PARP w walce z rakiem
Mutacje w genach BRCA1 i BRCA2 predysponują kobiety do zapadania na raka piersi i jajników. W 2005 r. naukowcy odkryli, że inhibitory procesu naprawczego DNA, inhibitory PARP, są zdolne oddziaływać na komórki rakowe z mutacjami BRCA1 i BRCA2. Poza PARP1 i PARP2, kolejnym członkiem tej rodziny PARP jest PARP5 lub tankyraza, która wychodzi na prowadzenie jako środek leczniczy. W finansowanym przez UE projekcie "PARylation-mediated regulation of cancer pathways" (PARYLOME) poszukiwano dodatkowych celów z rodziny PARP dla enzymów, by lepiej zrozumieć biologię PARP. Aby zidentyfikować nowe białka PAR, badacze wykorzystali techniki genomiczne i proteomiczne, łącznie z oczyszczaniem za pomocą powinowactwa immunologicznego głównych białek wiążących, po którym wykonano ilościową spektrometrię mas. Wynikiem jest mapa proteomiczna celów PARylacji, PARylom. Po procesie PARylacji niektóre białka ulegają rozkładowi przez kompleks białkowy znany jako proteasom. PARylacja może jednak wywoływać wiele innych efektów, na przykład dotyczących sygnałowania komórkowego. Za pomocą inhibitorów PARP1/2 i tankyrazy możliwe było zidentyfikowanie nowych celów dla tych białek. Łącząc dane na temat PARylomu z listą takich białek, naukowcy wyłonili szereg nowych ciekawych celów PARylacji oraz zależnych od niej zjawisk komórkowych. W przyszłości naukowcy mogą kontynuować badania nad innymi białkami PAR wytypowanymi w ramach projektu PARYLOME. Jednym z nich jest białko Sjogren Syndrome/Scleroderma Autoantigen 1 (SSSA1). Innym badanym zagadnieniem jest określenie, w jaki sposób tankyraza moduluje różne szlaki, z którymi białko to jest powiązane. Rak to jedna z głównych przyczyn zgonów na całym świecie. Badania nad inhibitorami PARP pozwolą zidentyfikować więcej celów terapeutycznych i zrozumieć mechanizmy kryjące się za ich działaniem. Biologia PARP, obejmująca inne obszary, może mieć zastosowanie w innych chorobach, takich jak zwłóknienie i astma.
