Doskonalenie narzędzi monitorowania procesu wylesiania
W ostatnich kilku latach ilość biofizycznych danych satelitarnych bardzo się zwiększyła, zwiększył się też popyt na te dane. Przede wszystkim istnieje zapotrzebowanie na lepszej jakości dane na temat wylesiania na dużą skalę przestrzenną, jak i czasową. W finansowanym przez UE projekcie "Monitoring forest degradation using terrestrial lidar and satellite images" (STRUCCHANGE) pracowano nad usprawnieniem procesów oceny wylesienia i degradacji lasów. Wykorzystano najnowsze postępy w technologii laserowej i technikach obserwacji Ziemi. Do opracowania nowej techniki pomiaru struktury okrywy leśnej wykorzystano naziemny skaner laserowy (znany jako lidar). Pozwala on uzyskać dokładniejsze informacje na temat biomasy leśnej i innych atrybutów. Ponadto naukowcy opracowali nową strukturę modelowania do badania związku między atrybutami okrywy mierzonymi za pomocą technologii lidar i danych satelitarnych. Łącznie informacje te z powodzeniem wykorzystano do oceny wylesienia. Jednak badacze odkryli, że metoda ta nie uwzględnia okrywy sezonowej. W konsekwencji opracowano algorytm o nazwie BFAST, który uwzględnia sezonowość w ocenie wylesienia. Wyniki w tym obszarze prac dostępne są na stronie internetowej projektu. Prace zespołu STRUCCHANGE zostały dobrze odebrane przez społeczność naukową i wzbudziły wiele zainteresowania na arenie międzynarodowej. Przede wszystkim, koncern Google wykorzystuje wyniki projektu w swoim narzędziu do globalnego monitorowania zniszczenia lasów w ramach platformy Google Earth.
Słowa kluczowe
Wylesianie, narzędzie do monitorowania, degradacja lasów, dane biofizyczne, lidar lądowy, obrazy satelitarne, technologia laserowa, obserwacje Ziemi, biomasa leśna
