Antybiotykooporność bakterii morskich
Wiedza o wpływie antybiotyków oraz rozwoju antybiotykooporności i rozprzestrzeniania jej w naturalnych systemach pozostaje ograniczona. Wiedza ta jest jednak konieczna do identyfikacji źródeł i mechanizmów tworzenia antybiotykooporności na całym świecie, stwarzających zagrożenie dla zdrowia ludzi i dla ekosystemów. Projekt "Occurrence, distribution and cost of antibiotic resistance in marine sediment bacteria" (MARIBACT) badał występowanie i rozprzestrzenienie antybiotykooporności wśród bakterii osadów morskich (MSB) w związku z wystawieniem na działanie antybiotyków. Badano również skutki oddziaływania antybiotyków na struktury kolonii MSB i oceniano potencjalne przenoszenie antybiotykoopornych bakterii w morskich łańcuchach pokarmowych. Zebrano próbki osadów morskich i flory bakteryjnej z jelit małży i ryb stacjonarnych z wód przybrzeżnych miasta Sisimiut w Grenlandii. Sisimiut jest drugim co do wielkości miastem Grenlandii z populacją 5000 mieszkańców i szpitalem regionalnym, który działa od lat pięćdziesiątych. Wybrano tę społeczność, jako że znajduje się tam ogromne, niezaludnione i nieskazitelne wybrzeże. Jednocześnie miasto produkuje komunalne i szpitalne odpady, które nieoczyszczone są uwalniane do zatoki, co oznacza, że w bliskim sąsiedztwie znajdują się obszary czyste i zanieczyszczone. Analiza próbek ujawniła, że w koloniach bakterii osadowych bytujących bliżej spustu ścieków antybiotykooporność występowała częściej niż w obszarach nieskażonych. Oporność na naturalne antybiotyki (takich jak penicylina) i półsyntetyczne beta-laktamy stwierdzono we wszystkich miejscach. Aczkolwiek, oporność na syntetyczna fluorochinolonową cyprofloksacynę stwierdzono tylko w miejscach skażonych. Niniejsze wyniki sugerują, że antybiotykooporność dotyczącą syntetycznych fluorochinolonów występuje ze względu na zanieczyszczenia komunalne i szpitalne, inaczej niż w przypadku oporności na beta-laktamy, która jest naturalna. Wyniki wskazują również, że wzorce antybiotykooporności są podobne w łańcuchu pokarmowym w każdym miejscu i że są one zależne od poziomu narażenia na ścieki.
