Wpływ języka na imigrację i integrację
Skąd wziął się język angielski? Brytyjski naukowiec stawił czoła temu pytaniu i odkrył, że po atakach wikingów w 793 n.e. pozostało wiele terminów, takich jak "potrzeba" czy "brzydki", zapożyczonych z pranordyjskiego. Wyniki badań rzucają więcej światła na socjolingwistyczną zależność między kulturą najeźdźców a najeżdżanych. Dr Sara Pons-Sanz z Instytutu Anglistyki na Uniwersytecie w Nottingham w Wielkiej Brytanii zbadała terminy - zarówno te będące stale w użyciu, jak i te dawno zapomniane - które przeszły z pranordyjskiego do staroangielskiego. W ramach badań prześledzono kiedy i gdzie słowa pojawiają się w zachowanych tekstach z okresu języka staroangielskiego. Najeźdźcy, którzy ostatecznie osiedli w Brytanii i zasymilowali się w kulturze, odciskając na niej swój ślad poprzez używanie słów, a nie poprzez przedmioty handlowe jak przyprawy czy futra. Zdaniem naukowca, zapożyczenia wspierają teorię, że najeźdźcy szybko integrowali się ze swoją nową kulturą. Wcześniejsze dowody sugerują również, że przejęcie codziennych terminów z pranordyjskiego nastąpiło w szybkim tempie, ponieważ obydwie kultury żyły w bliskim sąsiedztwie. Kolejnym interesującym odkryciem jest porównanie zapożyczeń z języka pranordyjskiego z francuskimi. Badaczka odkryła, że choć obecnie używanych jest ponad 10.000 francuskich zapożyczeń, wobec około 1.000 skandynawskich, to słowa francuskie są powiązane głównie z dziedziną prawa, sprawowaniem rządów, kulturą wysoką i polowaniem. Na dworze królewskim używano języka francuskiego po tym jak Wilhelm Zdobywca, książę Normandii, najechał i podbił Anglię w 1066 r. Zdaniem dr Pons-Sanz, pranordyjski prawdopodobnie wymarł w Anglii około XII wieku, sugerując w ten sposób całkowitą asymilację kulturową wikingów. Wyniki badań pokazują również, że większość zapożyczeń to rzeczowniki i przymiotniki - kategorie otwarte, które mogą zostać zaadaptowane w języku bez większego kłopotu. Warto zaznaczyć, że zaimek "oni" (ang. "they"), który jest obecnie powszechnie używany w języku angielskim, pochodzi z pranordyjskiego. Dr Pons-Sanz twierdzi, że zaimki są kategorią zamkniętą, przez co adaptowanie ich w nowym języku zabiera więcej czasu. Wyniki tych badań sugerują zatem istnienie związku między dwoma językami i kulturami, co nie miało miejsca w przypadku ani wcześniejszych ani późniejszych najazdów. Dzięki swojej wytężonej pracy dr Pons-Sanz zdołała uporządkować listę angielskich terminów, które są powszechnie uznawane za wywodzące się pranordyjskiego. Zgromadzony przez nią oryginalny korpus objął teksty literackie, homilie, kodeksy, edykty i inskrypcje. Badaczka porównała teksty chronologicznie i dialektalnie, aby prześledzić wprowadzanie i integrację słów. "Język nieustannie ewoluuje, zapożyczenia są asymilowane cały czas w angielskim i innych językach" - zauważyła dr Pons-Sanz. "Badając typy przyjmowanych słów, możemy bliżej przyjrzeć się relacjom między różnymi kulturami."
Kraje
Zjednoczone Królestwo