Poznać koewolucję żywicieli i pasożytów
Szesnaście należących do Ekwadoru Wysp Galapagos, o ogromnej bioróżnorodności i położonych z dala od cywilizacji, było idealnym tłem, na którym Karol Darwin sformułował swoje teorie ewolucji i doboru gatunków. Obecnie wyspy znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO i są objęte rezerwatem biosfery, nie przestając być przedmiotem intensywnych badań nad ewolucją gatunków. Europejscy naukowcy biorący udział w finansowanym ze środków UE projekcie Galapagos badali koewolucję zagrożonych przedrzeźniaczy żyjących na wyspie Floreana i trzech gatunków pasożytniczych, dla których przedrzeźniacze są żywicielami. Głównymi celami projektu była odbudowa populacji przedrzeźniaczy oraz, bardziej ogólnie, poznanie struktur geograficznych i linii genetycznych swoistych dla konkretnych wysp archipelagu. Naukowcy wykorzystali nową metodę polegającą na korelacji historii filogenetycznych (historycznych zależności organizmów lub ich części, takich jak geny) pasożytów i grup taksonomicznych żywicieli (w sumie siedmiu, odpowiadających etapom ewolucji) za pomocą oprogramowania do rekonstrukcji genealogicznej o nazwie Bayesian Evolutionary Analysis Sampling Trees (BEAST). U wszystkich badanych gatunków stwierdzono wyraźne prawidłowości w zakresie struktury geograficznej. Ponadto, pomimo ewidentnej koewolucji przedrzeźniaczy i ich żywicieli, zaobserwowano nieliczne niespójności, które prawdopodobnie wynikają z kolonizacji nowo powstałych wysp. Trzy badane gatunki pasożytów charakteryzują się zróżnicowaniem genetycznym, wynikającym z różnic w sposobie żywienia, mobilności i strategii przetrwania organizmów. Odkrycie, że wielkość populacji pasożytów i żywicieli i obszar geograficzny wysp są ze sobą powiązane, potwierdza tezę, według której czynniki ekologiczne, takie jak wielkość siedlisk, wpływają na populacje pasożytów i żywicieli. Tym samym dane dotyczące pasożytów mogą być źródłem informacji o ich żywicielach. Projekt Galapagos pogłębił naszą wiedzę na temat czynników ewolucyjnych wpływających na populacje pasożytów i żywicieli kolonizujące nowe siedliska. Wyniki badań mogą znaleźć zastosowanie w programach odbudowy populacji zagrożonych gatunków przedrzeźniaczy na Floreanie.
