Enzymy modyfikujące DNA a rak
Akumulacja dowodów wskazuje na istnienie potencjalnego związku między enzymem modyfikującym DNA, indukowaną aktywacją limfocytów dezaminazą cytydyny (AID), stanem zapalnym a rozwojem raka. Enzym AID zwykle zaangażowany jest w rozwój limfocytów B. Jednak deregulacja AID może indukować mutacje i chromosomalne translokacje w komórkach B, promując transformację neoplastyczną. Ekspresja enzymu kontrolowana jest przez szereg molekuł, jak te z rodziny Rel/NF-kappa B. Nowe dane wskazują także na to, że rozmaite cytokiny mogą indukować ekspresję AID, angażując enzym w złośliwe guzy niezwiązane z limfocytami B. Celem projektu finansowanego przez UE "Rola indukowanej aktywacją limfocytów dezaminazy cytydyny w karcynogenezie indukowanej stanem zapalnym" (Inflaidcan) było wyjaśnienie wkładu AID w rozwój raka i jego progresję in vivo. W tym celu naukowcy wykorzystali model mysi z delecją w genie AID oraz metodę do badania karcynogenezy indukowanej stanem zapalnym. Porównując modele zwierzęce dzikiego typu i typu knockout pozbawione AID pod kątem występowania guzów, ich rozmiaru i agresywności, naukowcy stwierdzili zmniejszone występowanie agresywnych gruczolakoraków u myszy knockout w porównaniu z dzikim typem. Ponadto zaobserwowano, że komórki nowotworowe okrężnicy regulowały w górę ekspresję AID w wyniku stymulacji cytokiny prozapalnej TNF-alfa in vitro. Podsumowując, dane te po raz pierwszy ukazały udział enzymu AID w transformacji neoplastycznej indukowanej stanem zapalnym komórek innych niż limfocyty B. Przewiduje się, że przyszłe terapie ukierunkowane na AID mogą stanowić dobre rozwiązanie w przypadku leczenia wielu guzów o charakterze nowotworowym.
