Biomarkery predykcyjne w leczeniu przewlekłych chorób serca
Niewydolność serca, podobnie jak wiele innych chorób, to zespół różnych schorzeń, z których każde wymaga specjalnego leczenia. Leki, które jednej grupie pacjentów mogą przynosić duże korzyści, dla innej potrafią być bezużyteczne. Podczas projektu BIOSTAT-CHF(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (A systems biology study to tailored treatment in chronic heart failure) zidentyfikowano biomarkery molekularne braku reakcji na leczenie. Do badania włączono pacjentów z objawami nasilenia niewydolności serca po wstępnej stabilizacji z ponad 60 szpitali w 13 krajach europejskich. Ich leczenie zoptymalizowano zgodnie z wytycznymi dotyczącymi niewydolności serca Europejskiego Stowarzyszenia Kardiologii, stosując diuretyki, inhibitory konwertazy angiotensyny (enzymu ACE), beta-blokery i antagonisty receptora aldosteronowego. Dane i próbki sprzed leczenia i po nim uznano za odpowiednie do identyfikacji biomarkerów genomicznych i proteomicznych. Zespół opracował ponadto protokoły analizy biomarkerów i logistykę dostawy i magazynowania próbek. Badano nowe potencjalne biomarkery, takie jak angiogenina, osteopontyna i neurofilina. Badania asocjacyjne całego genomu ujawniły te spośród około 800 000 wariantów, które mogą przyczyniać się do odpowiedzi klinicznej u pacjentów. Jeden z nich, występujący na chromosomie 11, wykazuje silne asocjacje na poziomie całego genomu. Model przewidywania ryzyka wyniku leczenia pacjentów z niewydolnością serca powstał w oparciu o analizę proteomiczną. Modele przewidywały śmiertelność, konieczność hospitalizacji oraz oba te zdarzenia łącznie. Konsorcjum BIOSTAT-CHF dostarczy o wiele bardziej szczegółowych i zaawansowanych modeli ryzyka dla pacjentów z niewydolnością serca w porównaniu do tych dostępnych obecnie. Ma to duże znaczenie, ponieważ przewidywane spersonalizowane leczenie pozwoli zminimalizować ilość stosowanych leków, co z kolei doprowadzi do znacznego obniżenia kosztów opieki zdrowotnej. Projekt BIOSTAT-CHF dostarczył modelu do prognozowania odpowiedzi na leczenie, uwzględniającego demografię, biomarkery, analizę całego genomu i proteomikę. Z powodu samych rozmiarów badania, zakresu zbierania danych i prowadzonej nadal analizy, przełożenie ogromu uzyskanej wiedzy na praktykę kliniczną będzie wymagać czasu. Identyfikacja pacjentów, których odpowiedź na leczenie jest niezadowalająca, może przyczynić się do opracowania terapii celowanych niewydolności serca.
