Zespół metaboliczny, geny i dieta
Podwyższone ciśnienie krwi, wysoki poziom glukozy we krwi, nadmierne otłuszczenie okolic talii i niewłaściwy poziom cholesterolu to objawy należące do zespołu metabolicznego. Jeśli występują jednocześnie, ryzyko chorób serca, udaru i cukrzycy wzrasta. Projekt "Genes, Mediterranean dietary pattern and metabolic syndrome risk" (METSGENES) miał na celu zbadanie uwarunkowań genetycznych tego zespołu. Naukowcy z projektu wypracowali skalę oceny predyspozycji genetycznych (GPS) do otyłości. Obejmuje ona ponad 60 pojedynczych polimorfizmów nukleotydowych. Miara otyłości została również skorelowana z kilkoma badaniami w Stanach Zjednoczonych. W badaniu METSGENES analizowano związek pomiędzy GPS i wskaźnikiem masy ciała (BMI), koncentrując się na całkowitym tłuszczu i nasyconych kwasach tłuszczowych w diecie. GPS otyłości korelowało z BMI oraz spożyciem tłuszczu (głównie tłuszczy nasyconych). Składniki diety śródziemnomorskiej (kwasy tłuszczowe Omega-3, kwas foliowy i witamina E) poprawiały profile lipidowe w badanej populacji. Uczestnicy projektu zbadali również potencjał antysensownych, terapeutycznych, celowanych mikroRNA (miRNA) w leczeniu zespołu metabolicznego. Naukowcy szukali związku między spożyciem tłuszczy a regulacją miRNA. Szczury były karmione paszą obejmującą soję, oliwę, ryby, siemię lniane lub olej palmowy. Ich cały miRNom (całogenomowe miRNA) został oceniony przy użyciu ilościowego PCR w czasie rzeczywistym. Wyniki pokazały, że spożywanie rożnych kwasów tłuszczowych przez matkę podczas wczesnej ciąży wpływa na ekspresję miRNA zarówno w tkankach matczynych, jak i potomstwa. Powyższe obserwacje mogą wyjaśnić epigenetycznie długoterminowe zmiany fenotypowe (takie jak wrażliwość na insulinę) męskiego potomstwa. Owocem trzyletniej pracy uczestników projektu były cztery publikacje naukowe. Wprowadzenie wyników do praktyki klinicznej i zaleceń zdrowia publicznego jest ważne w zapobieganiu i terapii przedcukrzycowej fazy zespołu metabolicznego.
