Dostosowanie rozwoju zawodowego: wpływ na karierę kobiet oraz mężczyzn
Współczesna siła robocza składa się z samotnych kobiet i mężczyzn, związków, w których pracują oboje partnerzy, oraz samotnych rodziców, z których wielu musi starać się osiągnąć równowagę miedzy obowiązkami zawodowymi a rodzinnymi. Tradycyjna praca w pełnym wymiarze godzin nie spełnia już wymagań takiej siły roboczej. W ramach finansowanego ze środków UE projektu GENDERMASSCAREER analizowano sposoby, dzięki którym bardziej elastyczne modele kariery mogłyby wspierać równość wśród pracowników, ich dobrostan oraz produktywność. Dzięki stworzeniu alternatywy dla tradycyjnego systemu hierarchicznego, wysoko wykwalifikowanych specjalistów będzie można łatwiej zatrzymać w firmach. W ramach podejścia opartego na zindywidualizowanym rozwoju kariery stosowanym w dużej firmie księgowej w Holandii przeprowadzono coroczne badanie ankietowe na przestrzeni trzech lat. Pracownicy mogli dostosowywać swoje stanowisko zgodnie z takimi parametrami, jak tempo pracy, lokalizacja, obciążenie pracą i odpowiedzialność. Mówiąc w skrócie, tradycyjną drabinę zastąpiono bardziej skomplikowaną siecią. Wyszczególniono różne subiektywne i obiektywne konsekwencje indywidualizacji dla rozwoju zawodowego w kontekście tradycyjnej kultury i struktury organizacyjnej. Jeśli chodzi o elastyczność, zaobserwowano stygmatyzację ojców, którzy zdecydowali się zmniejszyć wymiar godzin pracy. Środowisko pracy sprzyjające zatrzymaniu zdolnych specjalistów można zbudować przy wsparciu nadzorczym oraz szkoleniu z zakresu dostosowywania kariery. Ustalenia te mają istotne znaczenie dla firm, a także dla prawodawców, gdyż dzięki nim możliwe jest tworzenie bardziej elastycznego podejścia do kariery.
