Kody neuronalne i uczenie
Uczenie sekwencyjne, czyli znajomość sekwencji, może być związane m.in. z nauką języków i umiejętności motorycznych. Nie są znane dokładne mechanizmy, lecz mogą one obejmować statystyczne zasady uczenia, które z kolei mogą odnosić się do różnych rodzajów rytmu w mózgu. Uczestnicy finansowanego przez UE projektu PSLOAHMD (Predicting sequential learning from oscillatory activity in human MEG-Data) badali powiązania między uczeniem sekwencyjnym a oscylacjami neuronalnymi różnych częstotliwości. W szczególności sprawdzano, jak na przypominanie sekwencji wpływa faza oscylacji theta (5-7 Hz). Naukowcy rozważali również, jak amplituda oscylacji beta (15-30 Hz) oraz gamma (30-100 Hz) koreluje z przewidywaniem oczekiwanych zdarzeń. Oscylacje u dorosłych osób obserwowano metodą magnetoencefalografii. Ta nieinwazyjna technika pozwala na śledzenie szybkich oscylacji w mózgu z rozdzielczością porównywalną do czynnościowego rezonansu magnetycznego. Przy użyciu spektralnych technik analizy zespół oceniał, czy aktywność neuronalna nosi informację o sekwencji. W ten sposób naukowcy oznaczyli ilościowo relacje między oscylacyjną aktywnością neuronów podczas uczenia sekwencji, a stopniem zaznajomienia z obrazami. Zespół zaobserwował zwiększoną aktywność w trzech pasmach częstotliwości, skorelowaną ze znajomością sekwencji. Odkrycia te potwierdziły hipotezę, według której rytmiczna aktywność neuronalna może pełnić pewną rolę w uczeniu. Reprezentacja sekwencji pamięci człowieka może obejmować kod oscylacji. Specyficzne wzorce częstotliwości mogą być również związane z tym, jak mózg przewiduje oczekiwane zdarzenia, podczas gdy inne wzorce mogą przeciwdziałać uczeniu sekwencyjnemu. Wyniki mogą pomóc w określeniu roli rytmów mózgu w uczeniu.
Słowa kluczowe
Przewidywanie, sekwencyjny, PSLOAHMD, uczenie, oscylacyjny, częstotliwości
