Holistyczne podejście do zrozumienia ustrojów starożytnych państw śródziemnomorskich
Cypr skrywa wiele skarbów starożytnego świata, zwłaszcza w rejonie Starego Pafos (dzisiejsza wieś Kuklia), gdzie w ciągu drugiego i pierwszego tysiąclecia p.n.e. mieściło się centrum ustroju pafijskiego. Stare Pafos słynie z Sanktuarium Afrodyty wpisanego na listę światowego dziedzictwa Unesco. Zespół uczestniczący w finansowanym przez UE projekcie ARIEL(odnośnik otworzy się w nowym oknie) zbadał pozostałości archeologiczne pochodzące z epoki brązu (ok. 2400–1050 p.n.e.) i poszerzyli wiedzę na temat prehistorycznych śródziemnomorskich miast-państw, takich jak starożytne Pafos. Chcąc w sposób całościowy zrozumieć ogrom pozostałości archeologicznych w regionie Pafos, zespół ARIEL przyjął nowe podejście, które łączy tradycyjne wykopaliska z nauką i technologią, od systemów informacji geograficznej po archeobotanikę i petrografię. Celem prac było ustalenie początków procesu urbanizacji, określenie przeznaczenia różnych miejsc i analizowanie aspektów ekonomicznych i politycznych. Zespół projektowy przedstawił nowe wytyczne dotyczące zarządzania dziedzictwem kulturowym w celu zachowania naturalnego i antropogenicznego środowiska regionu. Dzięki współpracy z Departamentem Starożytności na Cyprze stworzono narzędzie do zarządzania, które pomaga chronić różne obszary o wartości archeologicznej. Wykopaliska przeprowadzone przez zespół projektowy dostarczyły więcej informacji na temat wcześniej nieznanych miejsc o wartości archeologicznej w Palaepaphos, takich jak kopiec o skomplikowanej konstrukcji, składający się z nałożonych warstw margli i czerwonoziemów. Na sąsiednim stanowisku zespół zidentyfikował dużą strukturę obronną wraz z dowodami na to, iż na tym obszarze znajdowała się twierdza o znaczeniu gospodarczym i administracyjnym dla miasta-państwa. Szczegółowe badania makroskopowe przedmiotów wykopanych w przeszłości, które pozostały nieopublikowane, wskazywały na istnienie fundamentów osadnictwa i wykazały, że w Starym Pafos istniały różne klastry, które pełniły funkcje mieszkalne, pogrzebowe, przemysłowe i inne. Zespół odkrył również ważne, widoczne w ceramice powiązania z sąsiadującymi regionami oraz z innymi osadami we wschodniej części Morza Śródziemnego. Analiza materiału wydobytego 50 lat temu z dwóch starożytnych studni dostarczyła bardziej szczegółowych danych na temat wyspecjalizowanego rzemiosła i życia codziennego w osadzie. Poza Starym Pafos, nadal w ramach projektu ARIEL, prowadzone były badania również na innych stanowiskach archeologicznych w Grecji i na Cyprze. Wyniki projektu zostały rozpowszechnione poprzez liczne publikacje naukowe, warsztaty, konferencje i wykłady w Europie i Stanach Zjednoczonych. Kluczowym wydarzeniem projektu były międzynarodowe warsztaty zorganizowane w 2015 roku pod nazwą „Ceramic identities and affinities of the Paphos Region in the Bronze Age (3rd and 2nd millennium BC)”.
