Podejmowanie właściwej decyzji w odpowiednim czasie
Czerpiąc z biologii ewolucyjnej, ekonomii, psychologii i wszystkich dziedzin pokrewnych, projekt "Kontakty sekwencyjne jako ewolucyjne czynniki napędowe mechanizmów wyboru" (Seedcm) skupił się na określonych problemach decyzyjnych u ptaków. Konkretnym celem było przetestowanie, czy szpaki rzeczywiście podejmują decyzje, oceniając dostępne sobie opcje. W przypadku ludzi, świadomość, że każda opcja jest rozważana, stwarza wyobrażenie, że wszelkie decyzje są rezultatem racjonalnej oceny każdej z nich. Ponieważ ptaki nie werbalizują swoich pobudek, hipotezę na temat sposobu, w jaki podejmują decyzje, należy oprzeć na ich zachowaniu. Poprzednie badanie dowiodło, że szpakom zwyczajnym więcej czasu zajmuje podjęcie pojedynczej decyzji niż szeregu decyzji w wybranej sytuacji. Co ciekawe, czas poświęcony na podjęcie decyzji może zostać przewidziany na podstawie czasu poświęconego na zadecydowanie o pojedynczej opcji. Zespół projektu Seedcm opracował model – model wyboru sekwencyjnego (SCM) – który sugeruje, że w obu sytuacjach, niezależnie czy występują indywidualnie czy sekwencyjnie, rolę odgrywają te same mechanizmy. W procesie ewolucji, napotykanie opcji jednocześnie zdarza się rzadko, podczas gdy doświadczanie ich sekwencyjnie jest bardziej powszechne. Jeśli obecna jest więcej niż jedna opcja, wówczas wybierana jest ta, która osiągnie swój próg jako pierwsza. W wyniku badań projektowych, wykorzystujących otoczenie wieloalternatywne, preferencje zależne od czasu, ryzykowny wybór i ocenę komparatywną, dowiedziono, że model SCM jest niezwykle dokładny w szacowaniu wyboru w ramach sytuacjach niewymagających wyboru oraz gdy dwie lub trzy opcję są dostępne równocześnie. Co istotne, nigdy nie następowało wydłużenie czasu decyzji, które pojawiłoby się w konwencjonalnych teoriach opartych na ocenie. Gatunki przypuszczalnie ewoluowały tak, by lekceważyć suboptymalne konsekwencje w rzadkich wystąpieniach jednoczesnych. Projekt będzie nadal wykorzystywał SCM w badaniu szeregu różnych protokołów i gatunków. W ostatnim czasie teorię tę zastosowano do szympansów i goryli we współpracy z Instytutem Maksa Plancka. Wyniki projektu Seedcm mogą być powiązane z adaptacją i przetrwaniem w obliczu potencjalnej zdobyczy. Teoria może być wykorzystywana jako odskocznia do innych gatunków, włączając ludzi.