Jak założyć hodowlę węgorzy europejskich
W ramach projektu PRO-EEL (Reproduction of European eel: Towards a self-sustained aquaculture) badano złożone mechanizmy kontroli hormonalnej i fizjologii rozrodczej węgorzy, aby udoskonalić selekcję i optymalizację tarlaków. Opracowywane zostały także metody wzbudzania dojrzałości samic i samców węgorza. Ponadto uczeni opracowali i przetestowali nowe procedury wytwarzania wysokiej jakości jajeczek i nasienia, a także ustandaryzowane procedury zapładniania, gwarantujące uzyskiwanie zdrowych zarodków. Stworzono techniki umożliwiające utrzymanie przy życiu dużych ilości larw w pęcherzykach żółtkowych do rozpoczęcia zewnętrznego podawania pokarmu oraz badano różne przyjazne środowisku diety początkowe. Zsekwencjonowanie genomu A. anguilla ułatwiło opracowanie i zbadanie biomarkerów czynności wątroby i jajników. Zidentyfikowano i opisano szereg cząsteczek receptorowych i hormonów metabolicznych, co pozwala lepiej zrozumieć mechanizmy regulacji hormonalnej i opracować lepsze metody leczenia. Przeprowadzono próbne karmienia, aby ocenić wymagania odżywcze tarlaków, a także pełnoskalowe eksperymenty rozrodcze mające na celu poprawę jakości gamet. Stworzono wysoce odżywcze diety dla tarlaków, oparte głównie na długołańcuchowych wielonienasyconych kwasach tłuszczowych i przeciwutleniaczach, mające na celu poprawę jakości jaj i procesu wytwarzania zarodków. Prace te ujawniły znaczenie niezbędnych kwasów tłuszczowych w diecie A. anguilla. Przetestowano różne terapie hormonalne stymulujące produkcję gamet i dojrzewanie komórek jajowych oraz różne zakresy temperatur hodowli, a także zbadano reakcje fizjologiczne węgorzy. Otrzymane w ten sposób udoskonalone protokoły oraz ulepszone metody zapładniania umożliwiły zwiększenie produkcji zdrowego potomstwa i ułatwiły jego zdrowy rozwój. Badano wymagania tarlaków w zakresie ilości przyjmowanych substancji odżywczych oraz alokację energii w ramach testów karmienia i doświadczeń reprodukcyjnych, aby poprawić jakość gamet u hodowanych tarlaków. Porównanie hodowanych i dzikich samic węgorza schwytanych w różnych miejscach w Europie i Afryce Północnej wskazało na wyraźną różnicę w składzie minerałów, kwasów tłuszczowych i uporczywych zanieczyszczeń organicznych. Diety bogatsze w kwas arachidonowy oraz zbilansowanymi ilościami kwasu eikozapentaenowego i dokozaheksaenowego okazały się skuteczne pod względem poprawy jakości jajeczek i produkcji zdrowego potomstwa. Na podobnej zasadzie, ustalono, że zawartość kwasów tłuszczowych w diecie wpływa na ilość nasienia i różne cechy jego jakości. Uczestnikom projektu PRO-EEL udało się udoskonalić technologię hodowli i stworzyć kulturę larw do etapu pierwszego karmienia, co dobrze wróży przyszłości akwakultury węgorza europejskiego. Prace te dowodzą, że węgorz europejski jest gatunkiem potencjalnie nadającym się w hodowli w warunkach akwakultury i przy pomocy technologii lęgowych.
Słowa kluczowe
Węgorz, Anguilla anguilla, larwy węgorza, akwakultura, kontrola hormonalna, tarlaki
