Poprawa bezpieczeństwa ludzi i infrastruktury
Projekt ASPIS ("ASPIS - Autonomous surveillance in public transport infrastructure systems") powstał w celu pokonania ograniczeń i problemów związanych z klasycznymi, scentralizowanymi narzędziami do monitoringu. Ogólnym zamierzeniem badaczy było zaprojektowanie systemu obejmującego szeroki zakres zdarzeń potencjalnie zagrażających bezpieczeństwu publicznemu. Szczególny nacisk położono także na obniżenie kosztów i kwestie związane z prywatnością obywateli. Przy realizacji projektu skoncentrowano się na czterech głównych obszarach: (1) analizie wymagań operacyjnych i funkcjonalnych, (2) analizie technicznej aktualnych osiągnięć w tym zakresie oraz dostępnych rozwiązań, (3) projektowaniu i opracowywaniu systemu oraz (4) testach demonstracyjnych. Jeśli chodzi o wymagania systemowe i funkcjonalne, prace prowadzone w ramach projektu ASPIS objęły studia przypadków użytkowników, z szerokim udziałem użytkowników końcowych (kolei podziemnej i promów pasażerskich). Analiza techniczna dotyczyła identyfikacji i przeglądu/porównania istniejących technologii, które mogłyby spełnić wymagania proponowanego systemu. Wyniki analiz wykorzystano przy projektowaniu, opracowywaniu i testach działania komponentów systemu ASPIS. Zaprojektowano architekturę urządzenia monitorującego ASPIS (AMD), uwzględniając informacje uzyskane od użytkowników końcowych, dotyczące parametrów związanych technologiami i połączeniem urządzeń, a także wydajnością istniejących platform komunikacyjnych. Testy integracji systemu obejmowały między innymi połączenia między urządzeniami AMD oraz między urządzeniem AMD a stacją centralną ASPIS (ACS). Umożliwiło to ustalenie obszarów wymagających poprawy oraz przejście do dalszej fazy testów i walidacji. Badacze przeprowadzili dwa testy demonstracyjne — jeden dotyczące metra, a drugi transportu morskiego — z użyciem urządzeń AMD i komponentu ACS. Wyniki były bardzo zadowalające: badacze stwierdzili, że system spełnił założone wymagania. System ASPIS jest przeznaczony w szczególności do zarządzania kryzysowego w sytuacji katastrof. Oprócz monitoringu wideo wykorzystującego rożne typy urządzeń nagrywających, jest on wyposażony w szereg innowacyjnych funkcji dodatkowych. Należą do nich systemy umożliwiające komunikację w czasie rzeczywistym w tunelach czy też utwardzone podzespoły odporne na eksplozje i działanie ognia. Działania te pomogą zatem ekipom ratunkowym szybciej i dokładniej oceniać katastrofy dotykające systemów transportu publicznego, w tym także liczbę potencjalnych ofiar. Projekt przyczynia się do poprawy skuteczności akcji ratowniczych, niezbędnych dla ograniczenia liczby ofiar i zniszczeń infrastrukturalnych.
