Cząstki gleby stanowią ochronę zbiornika węgla
Wykazano, że zwiększające się poziomy dwutlenku węgla (CO2) w szybko rosnących lasach topolowych powodują większą sekwestrację węgla w drzewach. Logicznie wnioskując, więcej węgla powinno się też znajdować w korzeniach i otaczającej je ryzosferze. Zwiększona aktywność drobnoustrojów w cyklu węglowym może powodować zwiększone gromadzenie materii organicznej w glebie i w wyniku tego uzyskanie stabilnych zasobów węgla. Na podstawie wcześniejszych badań ustalono, że występowanie tego efektu zależy od typu lasu. W ramach europejskiego projektu EUROFACE przeprowadzono próby w lokalizacji EUROFLUX. EUROFLUX jest projektem finansowanym przez UE mającym na celu monitorowanie parowania wody oraz strumieni CO2 w europejskich lasach. Przede wszystkim naukowcy zbadali, jak na dynamikę cyklu węglowego oraz zasoby materii organicznej w glebie wpłynęło zalesienie, gdy uprawę pszenicy zastąpiono lasem topolowym. Następnie porównano stanowiska topoli po wystawieniu na działanie procesu wzbogacania wolnego powietrza CO2 (FACE, Free Air CO2 Enrichment). Zalesianie zwiększyło stabilne zasoby węgla, co sugeruje, że te gleby uprawne mogą sprzyjać jego sekwestracji. Jednakże zalesianie nie sprzyjało tak jak przewidywano tworzeniu cząstek gleby. Jednak podwyższone poziomy CO2 zwiększały agregację cząstek. Natomiast gleby poddane działaniu procesu FACE wykazały ogólne zmniejszenie zawartości węgla z powodu zwiększonego rozkładu materii organicznej. W glebach, na których posadzono szybko rosnące gatunki topoli, proces FACE sprzyjał stabilizacji węgla w mikroagregatach z powodu ochrony fizycznej przez większe cząstki gleby — makroagregaty. Dane zebrane w wyniku tych badań wskazują na złożoność procesów składowych. Dynamika procesów zachodzących w glebach okazuje się bardzo istotnym czynnikiem w obiegu węgla w przyrodzie w warunkach, gdy wzrasta poziom dwutlenku węgla.
