Mechanizm molekularny specyfikacji komórek
Komórki rozrodcze można porównać do nasion, z których rozwija się roślina. Pierwotne komórki rozrodcze (PGC) dają początek nasieniu i komórkom jajowym u wielu gatunków, w tym u ludzi. Dlatego odgrywają kluczową rolę w transmitowaniu informacji genetycznych w organizmach wielokomórkowych. Ponieważ PGC dają początek określonemu typowi komórek (gametom, które są niezbędne do rozmnażania), określa się je jako komórki mające zdolność rozwoju tylko w jednym kierunku. Po zapłodnieniu nowo powstała komórka wytwarza jednak komórki, które mogą różnicować się na komórki skóry, komórki kości i wszelkie inne komórki organizmu, przez co zapłodniona komórka jajowa staje się zdolna do wielokierunkowego różnicowania się. Podczas rozwoju embrionalnego podzbiory komórek stają się pluripotencjalne, czyli zdolne do różnicowania się na różne typy komórek, ale nie na cały organizm. Embrionalne komórki rozrodcze są otrzymywane z PGC i prawdopodobnie mają właściwości podobne do embrionalnych komórek macierzystych. Badania nad PGC i mechanizmami różnicowania i określania funkcji mogą zatem znaleźć zastosowanie w technikach wykorzystujących komórki macierzyste do otrzymywania rożnych typów komórek, których funkcja uległa upośledzeniu wskutek choroby lub urazu. Celem projektu "Molekularny mechanizm specyfikacji pierwotnych komórek rozrodczych – rola Blimp1" (BLIMP1 IN PGCs) było przeanalizowanie czynnika transkrypcyjnego Blimp1 oraz mechanizmu molekularnego odpowiedzialnego za jego działanie w specyfikacji PGC w kierunku pluripotencji. W pierwszej kolejności naukowcy wygenerowali profile wiązania DNA dla Blimp1 w całym genomie, w kontekście komórek pluripotencjalnych. Następnie przeprowadzono analizy ekspresji genów w celu oceny skutków wiązania Blimp1 z DNA. Wyniki analiz wskazywały na konkretne pierwotne i wtórne zdarzenia zachodzące za Blimp1 (lub po związaniu Blimp1 z DNA). Na koniec porównano profile wiązania Blimp1 z profilami innych czynników, o których wiadomo, że uczestniczą w rozwoju pluripotencji. Dzięki temu udało się wyjaśnić potencjalne mechanizmy, zgodnie z którymi Blimp1 współdziała z innymi czynnikami podczas specyfikacji PGC. Wyniki projektu przynoszą ważne informacje na temat mechanizmów ekspresji genów Blimp1 podczas specyfikacji PGC. Odkrycia te mogą mieć duże znaczenie dla badań nad komórkami macierzystymi oraz dla terapii genowych chorych i uszkodzonych tkanek.
