Regulacja różnicowania hematopoetycznego
Aby móc wpasować się w jądro komórki, DNA wchodzi w interakcję z białkami znanymi jako histony i zostaje zbite w struktury nukleosomowe. Nadaje to DNA dodatkowe właściwości, w tym stabilność, siłę do poddania się mitozie i mejozie, a także kontrolę nad ekspresją genów. Kluczowa dla transkrypcji genów jest dostępność określonego segmentu DNA. Jest to ułatwiane przez acetylację histonów, proces, który regulowany przez czynności antagonistyczne enzymów modyfikujących chromatynę, znanych jako acetylotransferazy histonowe (HAT) i deacetylazy histonowe (HDAC). Linie hematopoetyczne są określane przez ograniczone liniowo czynniki transkrypcyjne, które odpowiadają za wyraźną prawidłowość w ekspresji genów. Aby zbadać swoistość HDAC w układzie hematopoetycznym, zespół finansowanego przez UE projektu "Rola deacetylaz histonowych klasy IIa w hematopoetycznym różnicowaniu komórek" (HDAC hematopoiesis) zajął się rolą HDAC7 w zaangażowaniu linii hematopoetycznej. Wśród celów projektu znalazło się zidentyfikowanie genów docelowych HDAC7 w prekursorach limfocytów B i zbadanie roli HDAC7 w przeprogramowywaniu prekursorów limfocytów B w makrofagi i w rozwoju limfocytów B. Wyniki wykazały, że ekspresja HDAC7 jest regulowana w dół podczas transróżnicowania prekursorów limfocytów B w makrofagi, idąc w parze z wygłuszaniem genów swoistych dla limfocytów B. Odkryto, że enzym zostaje zrekrutowany do promotora decydujących swoistych dla szpiku genów, inicjując ich transkrypcję i określając program genetyczny odnoszący się do szpiku. Przeprowadzono również eksperymenty mające na celu nakreślenie roli HDAC7 in vivo. Swoista delecja HDAC7 w prekursorach limfocytów B w szpiku kostnym doprowadziła do zatrzymania rozwoju limfocytów B, argumentując kluczową rolę HDAC7 w różnicowaniu komórek B in vivo. Łącznie, informacje dostarczone w projekcie HDAC hematopoiesis ukazują po raz pierwszy, że HDAC7 jest kluczowym represorem linii transkrypcyjnej wymaganym do właściwego rozwoju i określenia tożsamości limfocytów B. Uzyskana wiedza może znaleźć długofalowe zastosowania w hematologii i immunologii medycznej.
